رپرتوار ارکستر بادی کارا در اجرای جشنواره فجر شامل قطعاتی از موسیقی جَز و لاتین به همراه موسیقی فیلم‌هایی چون «علاءالدین» و «جیمز باند» بود. در کنار اینها، اثری از «انیو موریکونه» که برای سازهای بادی نوشته شده، به اجرا در آمد. در این کنسرت، علاوه بر قطعاتی که برای این ارکستر بازتنظیم شده بود، یک سری قطعات هم داشتیم که به صورت اختصاصی برای «بادی کارا» ساخته و تنظیم شده بودند.
 
متأسفانه یکی از بزرگ‌ترین مشکلات ما برای اداره چنین ارکستری، کمبود قطعه و پارتیتور برای اجرا است. حقیقت این است که تهیه رپرتوار برای چنین اجرایی دشواری‌های خودش را دارد و باید بگویم بچه‌های ارکستر، خودشان با هزینه شخصی، پارتیتور قطعات را از خارج کشور خریداری کردند! به همین خاطر، امکان مانور چندانی در اجرای قطعات متنوع برای ما وجود نداشت. اما در تلاشیم قطعات جدیدی برای هر کنسرت تدارک ببینیم و در این زمینه به آهنگسازان ایرانی هم سفارش خواهیم داد.
 
ارکستر ما از سازهای بادی به همراه درامز و بیس تشکیل شده اما آکوستیکِ تالار رودکی هنگام اجرا ما را شگفت‌زده و با مشکلاتی مواجه کرد؛ چون در تمرینات، من به عنوان رهبر، صدای متفاوتی از آنچه در کنسرت شنیده می‌شد می‌شنیدم و مثلاً با وجود آن‌که نوازنده درامز صدای سازش را کنترل می‌کرد، خیلی جاها صدای سازهای دیگر را می‌پوشاند و این به خاطر این بود که ما امکان ساوندچک فنی پیش از اجرا نداشتیم. راه‌حلی که برای این مشکل اندیشیدیم، این بود که ارکستر را به عقب سن منتقل کنیم تا فاصله بیشتری با شنوندگان داشته باشد اما یک‌سری ساز آن پشت نگهداری می‌شوند که موجب شد با وجود همکاری مسئولین سالن، این مشکل همچنان حل نشود.
 
نکته دیگری که در انتقاد از جشنواره امسال به نظرم می‌رسد این است که برای گروه‌های پاپ تبلیغات زیادی شد و بیلبوردهای سطح شهر به این اجراها اختصاص پیدا کرده بود. در حالی که آنها مخاطب خودشان را دارند و بهتر بود که تمرکز تبلیغات روی گروه‌هایی مثل «بادی کارا» گذاشته شود که نیاز به دیده شدن بیشتر دارند. البته این مسأله را شاید نتوان به صورت مستقیم اشکال جشنواره دانست و اگر ستاد جشنواره بودجه کافی در اختیار داشته باشند، دیگر نیازی به تبلیغ و حساب کردن روی اجراهای پاپ نخواهند داشت.