1- soldout شدن 8 سانس کنسرت گروه چارتار در سالنی مثل مرکز همایش‌های برج میلاد تهران، به همان اندازه که شگفت‌انگیز بود، می‌تواند باعث خوشحالی باشد و باید آن را برای موسیقی ایران به فال نیک گرفت. اینکه کنسرت‌های بزرگ موسیقی (در این نوشته کاری به کنسرت‌های کوچک جدی ندارم) از دوقطبیِ پاپ-سنتی خارج شوند و برای موسیقی‌هایی خارج از موسیقی‌های معمولِ پاپ و سنتی، چنین جمعیتی به سالن بیاید و یکصدا با گروه همخوانی کند، بی‌شک اتفاق خجسته‌ای است. البته که این ماجرا بی‌سابقه هم نیست و پیش از این بوده‌اند گروه‌ها و خوانندگانی مثل سیروان خسروی که سد موسیقی پاپ روتینِ دوران خود را شکستند یا گروه دارکوب که توانست مردم را برای موسیقی تلفیقی متفاوتی به سالن‌های بزرگ بکشاند. چارتار البته به لحاظ محتوا با سیروان و به لحاظ کمیت با دارکوب متفاوت است و این روزها تب‌اش عجیب جامعه را گرفته.

2- وقتی 80 درصد جمعیت حاضر در سالن یک کنسرت 80 درصد آهنگ‌ها را یکصدا با خواننده می‌خوانند، یعنی گروه توانسته به آنچه که می‌خواسته -یا لااقل به بخشی از آن- برسد؛ یعنی همان که گفتم تب آن موسیقی جامعه را گرفته و این برای گروهی که هنوز چند ماهی از انتشار اولین آلبوم‌شان نمی‌گذرد، می‌تواند موفقیت بزرگی قلمداد شود.

3- آرمان گرشاسبی خواننده چارتار، خواننده شش‌دانگی نیست، وسعت صدای فوق‌العاده‌ای ندارد اما هرآنچه در استودیو خوانده را می‌تواند موبه‌مو روی استیج اجرا کند و این برای خواننده یک کنسرت، بزرگ‌ترین فاکتور است. شما ممکن است خواننده‌ای با وسعت و توانایی بی‌نظیر در استودیو باشید، اما اگر نتوانید همان کیفیت را در اجرای زنده ارائه دهید، قطعاً از سوی شنوندگان نمره مطلوبی نخواهید گرفت. آرمان گرشاسبی اما بی‌کم و زیادی همان بود که در آلبوم می‌شنوید. با همان حجم صدا، همان تحریرها و همان حس دلنشین و این برای خواننده‌ای که دومین کنسرت رسمی خود را تجربه می‌کند، موفقیت خوبی است. تنها نقطه ضعف گرشاسبی به نظرم نامفهوم بودن شعر و کلام در زمانی است که او در گستره بم صدایش می‌خواند و در این حالت -اگر شعر را از بر نباشید- چیزی از آن متوجه نخواهید شد.

4- چارتار آهنگ‌های آلبوم «باران تویی» خود را در این کنسرت اجرا کرد. اتفاقاً موسیقی آنها هم موبه‌مو شبیه آنچه بود که در آلبوم اجرا کرده‌اند، چرا که تقریباً 90 درصد موسیقی به‌صورت پلی‌بک پخش می‌شد و تنها دو ساز درامز و گیتار باس به صورت زنده به اجرا در می‌آمدند. این مورد البته به اندازه بند قبلی نکته مثبتی به حساب نمی‌آید، اما آنقدرها هم که در موسیقی ایران جا افتاده، کار فاجعه‌ای نیست. یعنی در موسیقی دنیا گروه‌های زیادی هستند که کنسرت‌های لایو خوب اجرا می‌کنند و گروه‌های زیادی هم هستند که در کنسرت‌هایشان بخش عمده‌ای از موسیقی را به صورت پلی‌بک پخش می‌کنند و بقیه سازها روی آن به نوازندگی می‌پردازند. در حقیقت در این زمینه، نتیجه کار را کیفیت مشخص می‌کند نه صرفاً میزانی از موسیقی که به صورت لایو و پلی‌بک اجرا می‌شوند. چارتار هم در این زمینه فعلاً با استقبال مردم مواجه است و ماجرای پلی‌بک بودن موسیقی‌اش را می‌تواند با نقاط قوت دیگری که دارد بپوشاند.

5- برای تکمیل بند قبل اما بهتر است چند توصیه دوستانه به چارتاری‌ها صورت بگیرد. اول آنکه ساز زنده (اگر نوازنده‌اش این‌کاره باشد) در کنسرت می‌تواند انرژی فوق‌العاده‌ای به بیننده بدهد. این نکته را خود چارتاری‌ها حتماً در سولوهایی که نوازنده‌های ابوا و کمانچه مهمان‌شان می‌زدند و استقبال عجیبی که مردم از آنها می‌کردند، به چشم دیده‌اند و می‌توانند برای کنسرت‌های بعدی خود به نوازندگان و سازهای بیشتر فکر کنند. دوم آنکه نوازنده و ساز آکوستیک می‌تواند از یکنواختی و خستگی سمعی-بصری تماشاچیان جلوگیری کند و موسیقی را از حالت مونوتن (که به نظرم بزرگ‌ترین نقطه ضعف آهنگ‌های چارتار است) در بیاورد. برای این منظور آنها می‌توانند از سازهای نه‌چندان ملودیک استفاده کنند و صرفاً فضاسازی تنظیم‌ها را بهبود بخشند. سوم آنکه الان که چارتار با این‌همه استقبال و مخاطب، در آغاز روزهای خوب خود قرار دارد، وقت آن است که آرش فتحی (آهنگساز چارتار) و آیین احمدی‌فر (تنظیم‌کننده چارتار) تکنیک نوازندگی خود را قوی‌تر کنند تا روی استیج کارایی بیشتری از یک اکسسوار صحنه یا تکنسین پخش قطعات داشته باشند و بتوانند با تکنیک نوازندگی خود روی صحنه به اندازه خواننده، ستاره باشند.

 
کنسرت گروه چارتار به همت موسسه آوای مهربانی و به تهیة‌کنندگی سید محمد حسین تفرشی و مهدی سوفالی برای چهار شب در برج میلاد تهران برگزار شد و مهمانان سرشانسی نظیر لوریس چکنواریان، داریوش مهرجویی، یغما گلرویی، گلاب آدینه، ترانه علیدوستی، صابر ابر، سروش صحت، هومن نامداری، آرش پاکزاد، صبا کامکار، شیرین بینا، مرضیه وفامهر، مریم بوبانی و... کار این گروه را از نزدیک شاهد بودند.

گروه چارتار در سال ۱۳۹۰ تشکیل شده‌ است و آرش فتحی آهنگساز، احسان حائری ترانه‌سرا، آیین احمدی‌فر تنظیم‌کننده و آرمان گرشاسبی به عنوان خواننده، شاکله اصلی گروه چارتار را تشکیل می‌دهند.

سری اول عکس‌های سایت موسیقی ما از این کنسرت را اینجا ببنید