موسیقی ما- امین موسوی: آلبوم تصویری كنسرت «یاد باد» گروه گوشه منتشر خواهد شد.

بنابرگزارش خبرنگار «موسيقی ما»، این‌كار كه در تالار وحدت اجرا شد، شامل آثاری از سيامک آقایی‌ست كه زنده یاد مشكاتیان قبل از مرگ‌اش آن‌ها را شنیده بود و خواستار اجرای آن‌ها بود، آقایی هم به یاد مشكاتیان كنسرتی را با همین قطعات در آبان‌ماه برگزار كرد، و حالا تصمیم دارد كنسرت خود به همراهی عقیلی و خاور‌زمینی را منتشر كند. «موسيقی ما» گفت‌وگویی در همين رابطه با آقایی ترتيب داده است که آن‌را در ادامه خواهيد خواند:

كمی در مورد آلبوم تصویری كه در راه است توضیحاتی برای علاقه‌مندان بدهید.
می‌توان گفت كه به‌خاطر تمامی زحمت‌ها، فشار‌ها، استرس‌ها و از طرفی بحث خود آهنگ‌سازی، نغمه‌پردازی و هماهنگی‌های موسیقایی خواننده و نوازنده‌های كار، یك كنسرت موسیقی حجم بسیار بزرگ و عجیبی به خودش می‌گیرد، مثلا شما اگر بخواهید كنسرتی را در تهران اجرا كنید، باید برروی پوستر تا تراكت و بروشور وقت و انرژی زیادی بگذارید، 5 مجوز مختلف باید برای یك كنسرت گرفت، تا جایی‌که حتی برای پوستر هم بايد مجوز تهیه كنید، تشكیلات عجیب و غریبی وجود دارد، برخلاف خارج از كشور كه فقط ویزا می‌گیریم و می‌رویم اجرا می‌كنیم و می‌آییم ولی این‌جا چون برنامه‌ریزی نداریم، شما یك كنسرت كه می‌دهید بعدش باید ببرندتان بیمارستان بستری كنند، آن‌قدر خسته می‌شوید كه ‌3 الی 4 ماه باید استراحت كنید تا بتوانید به‌كار برگردید.

به همين‌خاطر باید آلبوم تصویری كنسرت را منتشر كرد كه حداقل این زحمت‌ها به ثمری برسد.
دقیقا همه این‌ها را گفتم كه خودتان به این نتیجه برسید، با این حساب وقتی شما خودتان این‌جا كنسرت می‌دهید باد هواست، یك اجرای زنده فقط صداست و بعد از كنسرت مردم فراموش می‌كنند، به همین دلیل مدت‌هاست من تصمیم گرفته‌ام وقتی در تهران فعالیت می‌كنم، اگر در توانم باشد با وجود این‌كه هزینه‌هایش خیلی زیاد می‌شود، حتما اجرای تصویری كار را منتشر كنم، بطور مثال فقط 20 نفر اكیپ فیلمبرداری ما داشتیم، 11 دوربین از كار تصویربرداری كردند، من خب دوست دارم كاری كنم كه نه تنها شبی 700 نفر 800 نفر بلكه هر كس كه علاقمند است و نتوانسته كنسرت بیاید، بتوانند با خرید دی‌وی‌دی از كار استفاده كند، این فلسفه من در منتشر كردن این آلبوم است، نكته دیگر هم این است كه موسیقی ایرانی به‌طرز غریبی در تصویر فقیر است، به‌طور مثال شما اگر وارد مغازه بسیار بزرگی هم بشوید، اگر آلبوم تصویری از فروشنده بخواهید، احتمالا بیشتر از 3 الی 4 دی‌وی‌دی و سی‌دی معرفی نمی‌كنند، كه بعد از انقلاب اولین‌كار مربوط به استاد شجریان است و بعدی هم كار خود من به نام «زبعد ما» بود كه در قالب گروه سنتور‌نوازان منتشر شد.

اتفاقا در گزارش كنسرت، ما هم پیشنهاد دادیم كه ای كاش آلبوم این كار بیرون بیاید، چون اجرای تصویری به قول شما مردم كم دیده‌اند و اصولا در تصویر بیشتر ریزه‌كاری‌های هنر نوازنده دیده می‌شود و اصولا موسیقی سنتی نسبت به سبك‌های دیگر بیشتر وابسته به تصویر است، ولی متاسفانه در تلویزیون ما هم كه هیچ توجهی به نمایش ساز و موسیقی نمی‌شود.
دقیقا، این كار انواع و اقسام دلایل اصلی و اساسی دارد كه هنرمند را مجبور می‌كند كه كار تصویری انجام دهد، مثلا در دی‌وی‌دی «زبعد ما» اشاره كرده بودم كه من 30 سال هست كه سنتور را در تلویزیون ندیدم، این برای دوستانی كه این مصاحبه را می‌خوانند، می‌تواند ایده خوبی باشد، كه اگر كار موسیقی می‌كنند حداقل كنسرت را به‌صورت تصویری ضبط كنند، چون نسل جوان عطش موسیقی دارند و شاید امكانش را نداشته باشند كه بتوانند سر كنسرت بیایند، خیلی‌ها هستند هزینه نمی‌توانند بكنند، خیلی‌ها هستند دسترسی ندارند، من خودم برروی كارهایم قفل نمی‌گذارم كه هركس دوست داشت برود رایت كند و استقاده كند، ما این‌جا برای موسیقی ایرانی كیسه ندوخیتم، اگر كسی می‌خواهد با این موسیقی پول در بیاورد باید دنبال شغل دیگری باشد، در موسیقی ایرانی تنها چیری كه اهميت دارد این است كه نسل هنرمندان موسیقی سنتی مثل دایناسورها منقرض نشود، كلا رفته‌رفته موسیقی جدی و كلا هر نوع هنر عمیق دارد از بین می‌رود، ولی با همه مشكلات و زحمات و مجوز ها و هزینه فوق‌العاده بالای یك كار تصویری و از آن سمت قیمت بالای یك آلبوم برای مردم و این كه گله می‌كنند سی‌دی قیمت‌اش بالاست، كار تصویری كردن به نظر من از خود كنسرت دادن اهمیت‌اش بیشتر است.

دقیقا. مگر چند نفر در چند شب كنسرت حاضر هستند؟ گرچه بعضی از كسانی كه سر كنسرت حاضر می‌شوند، برای خود موسیقی سنتی و هنرمندش بلیت نمی‌گیرند، مرفهان بی‌دردی كه فقط برای گذراندن وقت و تفریح به كنسرتی می‌آیند، شاید 20 درصد از این طیف باشند، از آن طرف متاسفانه آن‌هایی كه علاقه‌مند واقعی هستند ولی وضع مالی‌شان ضعیف است، نمی‌توانند از هنرمند مورد علاقه‌شان تصویر یا اجرایی ببینند، تاثیر دی‌وی‌دی 10 برابر یك كنسرت است.
نه خیلی بیشتر از این حرف‌هاست! من آمار آلبوم قبلی را دارم، وقتی شما مثلا 5 هزار دی‌وی‌دی منتشر می‌كنید، ضربدر 10 رایت می‌شود، هر سی‌دی هم وقتی وارد یك خانه می‌شود چند نفر آن‌را می‌بینند، حداقل شما خوشحال هستی كه ساز مورد علاقه‌ات سنتور را توانستی در چند خانه و بین مردم بچرخانی و ببری و درواقع كاری كه تلویزیون باید بكند و نمی‌كند را آدم سعی می‌كند به این شكل انجام دهد.

این‌كار تا كی منتشر خواهد شد؟
ما خودمان سعی‌مان این است كه زود منتشر كنیم ولی با تمام مشكلات اگر اتفاق خاصی نیفتد 3 الی 4 ماه دیگر به بازار می‌آید. البته خیلی اذیت می‌كنند، به‌طور مثال فقط برای ضبط خود كنسرت خیلی به ما سخت گذشت برای هركدام از دوربین‌ها باید مجوز می‌گرفتیم و تازه بعد از طی كردن مراحل مجوز، مسئولان سالن اذیت می‌كردند، من خودم قبل از اجرا با فشار خیلی زیاد آمدم سر صحنه ولی خدا را شكر انرژی مثبت مردم كمك كرد تا اجرای خوبی داشته باشیم.

صحبت دیگری هم در مورد آلبوم باقی مانده؟
می‌توان گفت با حساسیت فوق‌العاده‌ زيادی كه روی ضبط صوتی و تصویری‌اش خرج شده من يکی خيال‌ام راحت است، من 3 الی 4 برابر هزینه كردم تا كیفیت صوتی و تصویری بالا باشد، ما برای اولین‌بار كنسرت را با كیفیت صوتی K192 و دی‌وی‌دی را به‌صورت HD عرضه خواهیم كرد.

چیزی كه قرار است منتشر شود دقیقا آن چیزی‌ست كه به‌طور زنده اجرا شده یا از لحاظ صوتی صداهای اضافی هم بر رویش سوار می‌شود؟
نه دقیقا همان چیزی كه اجرا شده، با تمام خطاها و اشتباهات گروه؛ و اتفاقا تمام زیبایی‌اش هم همین می‌تواند باشد، اجرای Live برای خودش مشخصه‌های زیبایی دارد، مثلا در استودیو می‌شود یك جمله را چند بار بخوانیم و زیباترین‌اش را برداریم و ضبط كنیم ولی در اجرای زنده ممكن است اشتباهاتی وجود داشته باشد ولی همین حضور مردم خودش شور و حالی خاصی دارد، البته با این كار، ما بهانه می‌دهیم به دست آنهایی كه گیر می‌دهند و به جای آن كه همه كار و نقاط قوت رو ببینند فقط چند تا ایراد كوچك و فنی را بزرگ می‌كنند، ولی با همه این تفاسیر، منتشر كردن اثر تصویری ارزش‌اش را دارد.

یك جایی نوشته شده بود كه سر كنسرت صدای ضبط شده عقیلی پخش شده و تحریرهای شما لب‌خوانی از صدای او بوده، ماجرای‌اش چیست؟
نمی‌دانم، احتمالا این شخص یا كر بوده یا كور، من واقعا تعجب می‌كنم از این صحبت كه ایشان حركات من را ندیده‌اند و صدای من را از صدای عقیلی نتوانسته‌اند تمییز دهند.

شما در آلبوم‌های چند سال اخیر آلبومی بوده كه دوست داشته باشید؟
كلا نمی‌دانم مشكل پسند شده‌ام یا كج‌سلیقه، ولی كارهای جدید را زیاد دوست ندارم، از سر ناچاری همه‌اش كارهای قدیمی را گوش می‌دهم، آن‌ها را هم از بس گوش داديم دیگر تكراری شده‌اند، به‌خاطر همین دنبال این می‌روم كه حداقل خودم چیزی بزنم و بسازم.