مردمی که فقط به عشق "چارتار" اومده بودن، برنامه ریزی کرده بودن، معطل شدن، شبشون(و چه بسا هفته اشون و...) به هم ریخت، دلشون شکست، اعصابشون خراب شد،
در بُهت بی انصافیِ"بی تار"، در حسرت -حتی- یک تار از "چارتار"! سالن رو ترک کردن، کاش به حرمتشون تا آخرین نفر می ایستادید و میدید...!

مردم -به قول خودتون خونگرمی- که اومده بودن خاطراتِ عظیمِ لذتِ صدا و موسیقی و شور و شوق بشنون و نزدیکترین بشن به شما، در سکوتِ غیرقابل انتظار از خودِ خودِ شما، مات شدن!

این مردم که تار و پودِ شما از ایناس، حقشون نبود بدون معذرت خواهی حضوری لااقل یکی از اعضای اصلی از سالن به بیرون راهنمایی بشن!
کاش انقدر شعورِ "هوادارِ خونگرم"، احترامش، حرمتش و عشقش نادیده گرفته نمیشد...! به همین سادگی اما بسیار دردناک بود امشب!