محسن چاوشی چند سالی است که مطرح شده است و کارهای بسیار خوبی را هم ارائه داده است . در اوائل کارش بیشتر مردم او را بخاطر شباهت حدودی صدا ، شعرها و آهنگ هایش با سیاوش قمیشی بیشتر پسندیدند و کارهایش بهمین خاطر بیشتر به چشم آمد اما بعدها خود وی این موضوع را تکذیب کرد . حتی بسیاری صدای وی را با صدای مجتبی کبیری اشتباه گرفته بودند و خیال میکردند آلبوم جدید کبیری است که وی در آلبوم بعدی خود در تراک اول آهنگ خودکشی به طرز زیرکانه ای با بردن اسم خودش این موضوع را مشخص کرد . در هر حال چاوشی کارهای بسیار خوبی را روانه بازار کرده است و در این شکی هم نیست ولی هر چه رو جلو میرود صدای او بیشتر آّب و رنگ فیلتر و افکت های صوتی میگیرد و کم کم صدای اصلی چاوشی دارد محو می شود ... کسانی که آلبوم های اخیر چاوشی را گوش کرده اند شاهد این هستند که محسن چاوشی علاقه خاصی به خش دار نشان دادن صدای خودش دارد و اینقدر اینکار را افراطی انجام میدهد که شنونده از شنیدن این صدای خش دار مصنوعی زده می شود . گرچه شاید برای طرفداران وی این موضوع عادی شده باشد اما اگر بی طرفانه و عادلانه به آلبوم جدید وی با نام ژاکت نگاه کنیم خواهیم دید که چاوشی هیچ چیز خاصی ارائه نداده است . شعر ها در سطح خوبی نیست ، آهنگ ها روی ذهن راه می روند و آنگونه که باید روی شعر سوار نیستند ، صدای چاوشی نیز کاملا مصنوعی است و سراسر افکت است . راز و رمز ماندگاری یک خواننده این است که حتی در سن پیری با صدای خودش بخواند و صدایی شفاف و ساده داشته باشد اما محسن چاوشی با قرار دادن این افکت ها و اینگونه صدابرداری در استودیو کار خودش را هم برای خواندن در کنسرت های احتمالی سخت تر میکند چون همگان میدانند که صدای اصلی وی با صدای استودیویی او زمین تا آسمان فرق دارد . آلبوم ژاکت طبق آخرین نظر سنجی عمومی بسیار پر سر و صدا بیرون آمد چرا که در سرتاسر شهر بیلبوردها و تبلیغات آن به چشم میخورد اما به هیچ وجه انتظارات اهالی موسیقی را برآورده نکرد ... این موضوع شاید درسی باشد برای چاوشی تا از این به بعد بیشتر به صدا و شعر و موسیقی خوب بها بدهد و مانند آلبوم های اول وی شاهد صدای نزدیک تری به خودش باشیم ..