.
plays 144804
موسیقی ما- آن‌روز که کرونا، جانِ جوانِ آیدین را با خودش بُرد، مانی جعفرزاده (یارِ دیرینش) در همین سایت یادداشتی درباره‌ی او نوشت که در بخشی از آن خاطره‌ای تعریف کرد: زمانی که آیدین «شهرِ صدایِ پارسیان» را افتتاح کرد، بخش بزرگی از سرمایه‌یِ موروثی خانواده‌ای متمکّن را متمرکز کرد بر تولید. این در موقعیتی بود که همه‌یِ اهلِ بازار داشتند ریال‌هایِ‌شان را دلار می‌کردند چون می‌دانستند که به‌زودی ارزشِ پولِ ملّی سقوط خواهد کرد. همان روزها در «شهرِ صدا» به‌اش گفتم: هزینه‌یِ راه‌انداختنِ این‌جا چه قدر شد؟ یک عدد گفت که برایِ پنج‌سال  پیش زیاد بود. خیلی زیاد بود. گفتم: اگر دلار خریده بودی به فلان مبلغ الآن بود بهمان ریال. گفت: نمی‌خواستم. همین «نمی‌خواستم»اش او را بدل می‌کرد به یک آدمِ خاص. آیدین از چیستیِ بازار بی‌خبر نبود. اقتصاد می‌فهمید وَ بسیار باهوش بود. دانسته وُ سنجیده تصمیم گرفته بود که دلّال نباشد، تولیدکننده باشد وَ این‌جور آدم در روزگارِ زوال کم است. نمی‌گویم دیگر نیست. می‌گویم کم است. «شهرِ صدایِ پارسیان» یکی از موفق‌ترین نمونه‌هایِ سرمایه‌گذاری بخشِ خصوصی [واقعن خصوصی] در حوزه‌یِ فرهنگ وَ تولیدِ هنری است. آیدین الفت کوشید تفکّر سازنده را جای‌گزینِ نگاهِ سوداگر بکُند وَ تا جایی که عمرِ کوتاه‌اش مجال داد، موفق بود.»

حالا دو سال است که آن بیماری مهلک سببِ کوچِ آیدین شده است. در این مدت اتفاقاتِ بسیاری در کشور رخ داد؛ اما آیدا (خواهر آیدین) تلاش کرد تا از موروثِ برادر حفاظت کند و این شد که شهر صدا، شهرِ صدا ماند؛ همان شهری که هراسِ آن می‌رفت بی‌آیدین، بی‌صدا و بی‌نوا بماند.

این گفت‌وگو با آیدا الفت (مدیر مجموعه‌ی شهر صدا) به بهانه‌ی انتشار دیجیتال آلبوم «آواز رفتن» هم‌زمان با دومین سال‌روزِ رفتنِ آیدین است.

ز دیگر عوامل تولید این اثر می‌توان به آیدین الفت (نوازنده پیانو)، علی جعفری پویان، تینا جامه گرمی، مونیکا لران، رایین نورانی، علیرضا چهره‌قانی (نوازندگان ویولن اول و دوم)، سهراب برهمندی، دانیال جورابچی، علیرضا دریایی، صبا صفوی (نوازنده ویولا)، کریم قربانی، مجید اسماعیلی مهرداد عالمی (نوازندگان ویولنسل)، زنده یاد پورنگ‌پور شیرازی، هادی اسماعیلی (نوازنده کنترباس) و آرین قیطاسی (نوازنده ابوا) اشاره کرد. ناشر اثر نیز نشر و پخش جوان است.

 نام اثر را «آیدا» براساسِ یکی از قطعاتِ همین آلبوم با آهنگ‌سازی آیدین الفت انتخاب کرده است. نکته‌ی غم‌انگیز آن‌که «بهرنگ پورشیرازی» نیز در این اثر به عنوان نوازنده حضور داشته است.  آیدین الفت و پورنگ‌پور شیرازی هر دو بودند که در مرداد و آبانِ 1400 چهره در نقاب خاک کشیدند.
 
با تلاش‌های الفت، هم‌چنین رشته طراحی و مهندسی صدا برای اولین بار به عنوان یک پیشه و شغل به حساب آمد و رشته‌ی «طراحی و ساختار بندی صدا» به عنوان یک مهارت شغل در ایران ثبت شد. زنده‌نام آیدین الفت که در زمینه‌ آهنگسازی و خوانندگی هم فعالیت داشت. چند ماه قبل از کوچِ ابدی‌اش  تک آهنگ «سیراب شدم» را با شعر، ملودی و خوانندگی خود منتشر کرد.
 
او چندی قبل اثری با نامِ «کاش آدما می‌فهمیدن» را منتشر کرد و دربار‌ه‌اش نوشت: «کاش آدما می‌فهمیدن، قصه عاشقی و درد فراق نیست. گله از یار بی وفا و انکار و التماس نیست. کاش آدما می‌فهمیدن، تفاوت میان آدمیان و غیر آدمیان است. تفاوت هوای تازه انسان دیروز با هوس‌های متعفن انسان امروز است. تمایز زنده بودن و زندگی کردن است. زندگی‌ای که با عشق معنا می‌شود. عشق به زندگی و زندگی با عشق. کاش آدما می‌فهمیدن آداب برگشت به گذشته انسان عاشق است. آدابی ساده اما مشکل. چون موسیقی کاش آدما می‌فهمیدن که ساده است و خودمانی. چون کلامش، که ساده است و خودمانی. اما در پس هر کلمه‌اش اندیشه‌ای است ژرف و سخنی است برای تفکر به حقیقت. کاش آدما می‌فهمیدن، کلام و آهنگش در سال ۱۳۸۰ گفته و ساخته شد. اما در من بیست سال طی شد و طول کشید تا به نشر آمد.»

گفتگو: ساحل کریمی

با سپاس از علی جعفری پویان


افزودن یک دیدگاه جدید

Plain text

  • هیچ تگ HTML ی مجاز نیست.
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.
3 + 4 =

Solve this simple math problem and enter the result. E.g. for 1+3, enter 4.




دانلود ویدیو مصاحبه با آیدا الفت در سالگرد درگذشت آیدین الفت از سایت موسیقی ما | موسیقی ما