خورد به این دل آخرش گذرت
من زِ چشم تو نمیگذرم
در دست گرفتی خُلق و خوی مرا
گره زدی به عشق وجود مرا
آمدی شدی بهانه ی من ، تک چراغ خانه ی من
عشق جاودانه ی من
ای ماه شبم ، چه خوش به من درخشیدی
به قلب من نفس میدی ، به درد من تو تسکینی
شعله میکشد نگاه تو به قلب من
خنده های تو شده دوای درد من
اولین و آخرین من خود تویی
موج موی تو بهانه ی این عاشقیست
بی نظیر و بهترین من خود تویی