پاهای خستم نای رفتن نداره
ذهن مریضم حال فکر کردن نداره
روزای رفته می گن دیروز گذشته
فکر فرداها از سرم نرفته
خستم، ولی نه، نیستم آروم
تا ابد به دنبال کشتی آرزوم

(بارون، آروم، تو خیابون
بند اومد، آبی شد آسمون
من و ترومپت خورد و خسته
می خونیم که شادی پشت در نشسته)

یک روز جدیده، هوا خوب و آفتابی
    کمدمو می گردم، پی یه ذره شادی
دیروز همینجا بود، درست رو همین میز
نکنه که گم شد، تو گذشته ی مریض
پیداش می کنم من، هر جور که باشه
    این زندگی منه، باید اینجوری باشه

( بارون، آروم، تو خیابون
بند اومد آبی شد آسمون
من و ترومپت خورد و خسته
می خونیم که شادی پشت در نشسته )